روانشناسی و روانپزشکی
سیده معصومه باقری؛ سیده مریم موسوی
چکیده
زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات رشدی عصبی است که با نقایص مداوم در ارتباطات و تعاملات اجتماعی در چند زمینه مختلف شامل نقص در تعاملات اجتماعی و رفتارهای ارتباطی غیرکلامی همراه بوده است. این پژوهش با هدف اثربخشی واقعیت درمانی بر سرمایه روان‌شناختی، خودتنظیمی هیجانی و حساسیت اضطرابی در مادران کودکان مبتلا به اختلال ...
بیشتر
زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات رشدی عصبی است که با نقایص مداوم در ارتباطات و تعاملات اجتماعی در چند زمینه مختلف شامل نقص در تعاملات اجتماعی و رفتارهای ارتباطی غیرکلامی همراه بوده است. این پژوهش با هدف اثربخشی واقعیت درمانی بر سرمایه روان‌شناختی، خودتنظیمی هیجانی و حساسیت اضطرابی در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شده است.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که واقعیت درمانی بر سرمایه روان‌شناختی، خودتنظیمی هیجانی و حساسیت اضطرابی در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تأثیر معناداری دارد. واقعیت درمانی بر حساسیت اضطرابی تأثیر معناداری دارد. واقعیت درمانی بر سرمایه روان‌شناختی تأثیر معناداری دارد. واقعیت درمانی بر خودتنظیمی هیجانی تأثیر معناداری دارد.مواد و روشها: روش پژوهش از نظر روش انجام، شبه‌آزمایشی و طرح آن پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش مادران دارای کودکان اختلال طیف اوتیسم در شهر رشت بوده است نمونه‌های تحت مطالعه به پرسش‌نامه‌های 16 سؤالی حساسیت اضطرابی دیکون و والن (2002)، پرسش‌نامه 24 سؤالی سرمایه روان‌شناختی لوتانز (2007) و پرسش‌نامه 63 سؤالی خودتنظیمی میلر و براون (1999) پاسخ دادند از نرم‌افزار SPSS23 و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره مانکوا تجزیه و تحلیل آماری انجام شد.نتیجه‌گیری: میانگین نمرات سرمایه روان‌شناختی، خودتنظیمی هیجانی در گروه مداخله تحت واقعیت درمانی در مرحله پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون و گروه کنترل افزایش یافته است. همچنین میانگین نمرات حساسیت اضطرابی در گروه مداخله تحت واقعیت درمانی در مرحله پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون و گروه کنترل کاهش یافته است.